Zes uur zou het mogelijk zijn om een kop koffie en een broodje te nuttigen maar degene die de keuken moest openen kwam pas tegen half zeven binnenwaaien.

Nadat wij onze (Spaanse) ontbijt genuttigd hadden gingen wij op pad. Gelukkig waren wij vrij snel de stad uit op de camino zodat wij, conform ons plan, in de vroege morgen onze meters konden maken.

Al spoedig liepen onder een onbewolkte hemel over Via Verde (een tracé waarop vroeger een treinspoor liep) in een rechte lijn richting Yecla met de hoop om daar ons volgende bed te treffen.

Wat wij te zien kregen was een constant wijds landschap hoofdzakelijk afgewisseld met olijfvelden en wijngaarden. Maar ook honderden ha gerst, tarwe en haver welke al duidelijk aan het rijpen waren en die, naar verwachting binnen enkele dagen geoogst kunnen worden.

De sporadische (dennen) bomen vielen op door hun prachtige vorm. Ook zijn wij langs talrijke vijgen, mango en sinaasappelenbomen gekomen wat toch bijzonder te noemen is. Kortom, het was genieten en daar was het tenslotte om begonnen.

Onze plannen zoals iedere 2 uur een korte pauze eerbiedigend, mogen wij concluderen dat de knieblessure zeker niet is verergerd wat hoop geeft voor het vervolg.

Om 12.00 uur gestopt met een temperatuur van ruim 30 graden na ruim 26 km in Yecla en onze intrek genomen in hotel Avenida tegen een gereduceerde pelgrimsreis van €20,- p.p.
Uitgebreid “menu del dia” van €9,- met onbeperkt drinken. Een belevenis die de moeite waard is.

Morgen blessurevrij verder?
Dat zien wij morgen wel weer.

Om kwart over vijf uit bed, gepakt en gezakt nieuwsgierig op pad want de grote vraag was : hoe gaat de blessure zich openbaren. Stram en niet pijnvrij om 10 over zes gestart richting Villena.

Toen wij aanliepen was het nog donker maar voordat wij de stad uit waren waren de gele peilen, welke de camino aangeven, duidelijk te zien zodat wij nauwelijks fout konden lopen. Na 3 km werd het een heftige klim over een zogenaamd klauterpad wat de nodige concentratie opeiste en iedere stap met beleid moest worden genomen. Tot onze verbazing hield de zorgwekkende knie zich onder deze krachtsinspanning wonderbaarlijk goed. Onze wandeltocht voerde over een vulkanisch smal bergpad gemarkeerd met een sporadische gele steen.

Nadat wij geklommen waren tot aan de top miste wij weer onze markeringen en moesten wij op goed geluk de afdaling maken wat mooie vergezichten opleverde.

Eenmaal terug in het dal liepen wij langs een riviertje tussen twee bergketens door. Opmerkelijk was de strak blauwe hemel die borg stond voor een warme dag. Gelukkig hadden wij een heerlijk windje was enigszins voor verkoeling zorgde.

Om 1 uur arriveerde wij in Villena met 28 km in de benen. Een gezellige stad maar helaas ook hier geen Alberge zodat wij via het toeristenburo een Hotel betrokken hebben.

s’Avonds, zo blijkt, komen die Spanjaarden, wanneer de grootste hitte is verdwenen als ratten tevoorschijn. Terrassen raken vol en iedereen, zo lijkt het, eet tappas. Alles praat door elkaar heen en het leven speelt zich hoofdzakelijk op straat af. Wij zijn getuigen op de “Plaza Santiago” een van de pleinen in de stad.

Morgen verder.

Ondanks pijnlijke knie redelijk goed geslapen. Bij nader inzien was de etappe van gisteren een ware beproeving. Henk liep op zijn tandvlees en Johannes heeft het moeten bekopen met een blessure. Wij hebben daarom afgesproken om dit soort fouten niet meer te maken.

Kwart over zeven vertrokken onder een strak blauwe hemel. De eerste 6 km gingen voornamelijk over industrie terreinen met hoofdzakelijk marmer win fabrieken met op de achtergrond vulkanisch gebergte waarop vrijwel niets groeit, alleen sporadisch brem en verschillende wilde bloemensoorten maar onvoldoende om b.v.schapen te laten grazen. Heel af en toe zagen wij enkele olijfbomen of een kleine wijngaard met druiven.

De laatste 12 km gingen over een,langzaam steigende rivierbedding, waar nog enige vegetatie groeide omdat door het laagste gedeelte water stroomde. Over het algemeen goed te belopen. Ook zijn wij enkele keren via stapstenen overgestoken wat herinneringen opriep van “Via de la Plata” vorig jaar.

De route is goed aangegeven met gele peilen zodat het zoeken naar het juiste pad tot nu toe vergemakkelijkt mits wij geen peilen over het hoofd zien. Andere pelgrims hebben wij nog niet getroffen wat aangeeft dat het een eenzame camino is. Opvallend is wel de belangstelling die wij hebben van passerende auto’s wanneer wij met onze rugzak door een stad of dorp komen. Vier keer stopte er vandaag een auto en die spontaan belangstelling toonde of aangaf zelf al eens onderweg te zijn geweest.

In Novelda werden wij aangesproken door een politieagente die ons naar Paco Serra (een advocaat die de camino een warm hard toedraagt)zijn kantoor in de stad Novelda, die achtereenvolgens onze Credencial van een stempel voorzag.

Vandaag geen lange etappe om de blessure rust te geven en. Morgen zien wij vol vertrouwen tegemoet.

Henk en Johannes

Gisterenavond een heerlijke menu del dia gegeten in de binnenstad van Alicante. Het hoofdgerecht was een paella (Spaanser kan het niet).

Omdat wij gisteren de binnenstad al hadden bezocht en daardoor de route al voor een groot gedeelte hadden gelopen, hadden wij op advies van de receptioniste van het hostel een verkorte route ingekleurd. Zo kon het gebeuren dat wij zo’n 7 km verkeerd gelopen hebben en wij de eerste gele pijl pas om 9 uur hadden terwijl wij om half zeven gestart waren. Het lijkt wel traditie te worden om fout te lopen bij de start.

Het weer zag er in eerste instantie ook dreigend uit. Er vielen in het begin zelfs enkele druppels. Maar gelukkig klaarde het op en werd het warm met een behoorlijke wind wat erg plezierig was.

Het werd ook een bijzondere mooie tocht, van uit zeeniveau langzaam naar 800 meter met het nodige klimwerk.

Ondanks dat wij ons aan de voorgenomen afspraak hebben gehouden door iedere 2 uur een pauze in te lassen en met beleid te lopen ging het rond 12 uur mis met de knie van Johannes en zin de laatste 15 km noodgedwongen in een slakkengang afgelegd. Positief is dat het niet erger werd en dat geeft hoop voor morgen.

Uiteindelijk zijn wij, na 36 km gestopt in Monforte del Cid en daar een hotelletje genomen. Morgen gaan wij voor een korte etappe en moeten wij afwachten hoe het zal gaan.

Dus alle hoop op morgen

Vanmorgen om half negen richting Eindhoven airport via Stiphout om Inge, Pien en Teuntje op te pikken die brachten mij samen met Annie weg. Henk en Manon stonden al op het vliegveld evenals Han, Dennis en Janet. Ook Tars kwam ons nog even de hand drukken en namen wij afscheid in het regenachtige Holland.

In Alicante was de lucht strak blauw en het gevoel “Hartje zomer”. De vlucht ging voorspoedig maar een eerste (loop) tocht naar het centrum hebben wij moeten opgeven omdat dat alleen mogelijk bleek over de autobaan. Daarom hadden wij besloten om dat stukje met de bus te gaan.

Inmiddels zitten wij op een terrasje in de buurt van de kathedraal Santa Maria om zo meteen onze eerste stempel te gaan halen nadat wij een bed gereserveerd hebben in het oude gedeelte van Alicante. Morgenvroeg hebben wij voornemens om tijdig te starten aan onze camino richting Orito.

Later meer!