dag 17 – 11 juni
Na gisteren vanaf rond de middag, enigszins geëvacueerd te hebben in Buiza zou het vandaag moeten gaan gebeuren weer of geen weer! Het was moeilijk in te schatten hoe het boven zou zijn omdat de toppen van de bergen bij het vertrek in de mist zaten. Ook de hele hemel was bewolkt, toch waren wij om half zeven met vijven begonnen aan de klim naar boven. Na nauwelijks een half uur begon het te regenen. Gelukkig was het van korte duur en trok de hemel langzaam maar zeker open en liet de zon zich van tijd tot tijd zien. Het pad naar boven was steil en ging over grote granieten blokken met prachtige vergezichten.
Eenmaal boven de bomengrens werd het echt zonnig en was het een betoverend uitzicht met een grote bloemenzee op en tussen de rotsen. Het uitzicht was ook ongelofelijk ver omdat wij langzaam maar zeker het hoogste punt bereikte van mijn hele tocht.
Foto’s nemen lukte niet omdat om onduidelijke reden mijn telefoon geheel leeg bleek te zijn. Na ruim twee en een half uur kwamen wij in het dorpje Poldura de la Tercia aan voor ons eerste kopje koffie in twee dagen. Wij hebben onszelf in de bar laten verwennen met volop fruit en koeken om de accu weer op te laden, want ook hier was geen enkele andere voorziening dus ook geen winkel.
Mijn telefoon heb ik daar direct in het stopcontact gestopt zodat ik op z’n minst bereik had indien nodig, overigens mijn maten waren op de hoogte van mijn euvel. Tijdens de pauze heb nog maar eens mijn foto toestel voor de dag gehaald en om onverklaarbare reden bleek het weer te werken, dus ik ben alsnog in de gelegenheid geweest om een en ander op de plaat vast te leggen.
In het hooggebergte ging het vervolgens verder over smalle paadjes, omhoog en omlaag, die eveneens door het vee gebruikt worden, af en toe kriebels in de buik oproepend maar goed te doen. De uitzichten welke steeds opdoemde waren formidabel. Langzaam zakte wij weer en bereikte wij de boomgrens wat ook weer mooie plaatjes opleverde. Na 28 km waren wij bij de Albergue van Payares nadat wij een hapje gegeten hadden in het nabijgelegen restaurant. Zojuist mijn wasje gedaan en zo meteen ga ik mijzelf weer verdiepen in de dag van morgen.
Eindelijk heb ik je in het vizier gekregen Johannes. Al googelend kwam ik je tegen. Wat een mooie tocht en wat een uitdaging. Geniet ervan, het is je gegund. De temperatuur lijkt me de grootste opgave. Nu je in Asturië komt zul je weinig last hebben van kaarsrechte wegen en paden…. Het ga je goed.
Hoi pap. Het klinkt allemaal fantastisch! Goede weten dat je materiaal helemaal prima op orde is en je lichaam ook meewerkt. Dit laatste is uiteraard een vereiste. Apart maar vanzelfsprekend om toch een soort van band te krijgen met zo’n medepelgrim. Ik kan me voorstellen dat je hem gaat missen, maar dat is dan ook weer bijzonder en hoort ook bij het pelgrimeren. Geniet er nog van. Hier trouwens alles oké!!!
Prachtig pap….!!!! en oh zoooooo trots op jouw!!! Ik zou zeggen de verhalen bundelen, dan word t vast en zeker een bestseller!!
Beste Johannes,
Je hebt mensen die op de fiets, en te voet goed zijn dat zie je wel, als wij je verslagen lezen dan begint het vertrek, jij weet dat, bij ons te kriebelen, wij wensen je Bon Camino, Johannes kerel het ga je goed en tot weerziens.
p/s moeten wij ook schoenenlijm meenemen ?
groet, waltera en piet
Hallo Johannes,
Wat een tocht en wat een verhalen. Gelukkig zijn je schoenen, fototoestel en telefoon weer in orde. Toch handig als je nog zo’n lange weg te gaan hebt.
Je bent inmiddels ook al vaardig in gebarentaal zoals ik begrijp. Elke tocht is weer anders en zo ook de verhalen. Dat is nou het mooie ervan, telkens weer toch even lezen wat je allemaal ziet en beleeft onderweg naar dat kleine maar bijzonder kerkje met zijn grote klok.
Succes verder en vooral veel wandelplezier.
Groetjes, Toon en Tonnie