dag 10 – 4 juni

Met 6 pelgrims sliepen wij vannacht in de Albergue van Puerte Duero. Twee Franse dames, twee Spaanse fietsers, Jorge ( mijn inmiddels Spaanse vriend, collega loper) die geen enkele andere taal kent als Baskisch, en waar ik ook nauwelijks met kan communiceren.  Met handen en voeten kunnen wij elkaar goed verstaanbaar maken als Pelgrims onder elkaar. Hij is 60 jaar en is inmiddels al 24 keer in Santiago aangekomen uit allerlei verschillende hoeken. Hij voelt het Pelgrimeren dan ook als geen ander aan. Hij zingt en neuriet de hele dag en sommige liedjes zingen wij dan samen.

De Albergue in Puente Duero is een topper te noemen, gezamenlijk eten in een sfeer die nauwelijks te beschrijven valt, met een vaste hospitelairo die er alles aan doet om het de Pelgrims naar de zin te maken. Samen koken, samen buurten, (al was ik daarbij een buitenbeentje), in een omgeving waarin de Pelgrim centraal staat.

Om zes uur vanmorgen was hij weer paraat met koffie broodjes en zorgde dat niemand wat te kort kwam voor de tocht van vandaag. (En dan te denken voor een vrijwillige bijdrage ofwel donatievo)

Ik was als eerste vertrokken om precies half zeven. Jorge zou pas om 7 uur starten omdat zijn tempo immers toch veel hoger ligt dan het mijne. Niemand heb ik tijdens de tocht van 26 km gezien.

Heel de dag over de meseta, gelukkig bewolkt, met een temperatuur van tegen de dertig graden is weliswaar geen kattenpis. Althans zo heb ik het ervaren. Vrijwel alles graan met percelen van honderd en meer bunders waren vandaag geen uitzondering. Opvallend was dat er geen regeninstallaties te zien waren in tegenstelling tot voorgaande etappes waar deze overal ingezet werden, bovendien is de kwaliteit van de gewassen op de meseta stukken beter, hoofdzakelijk tarwe, gerst en erwten worden hier verbouwd.

Na 26 km ben ik  gestopt in Pariaflor de Hornije in een gloed nieuwe Albergue waar ik mijn maatje Jorge weer heb ontmoet.

Morgen verder, morgen meer ……..