dag 9 – 3 juni

Wat mag men zich rijk wanen wanneer je iedere dag, steeds maar verder, mag wandelen met prachtig weer, in een puike gezondheid en met een thuisfront die je dat gunt !
Een gewaagde uitspraak, maar “gemeend” en een ongetwijfeld alleen met ondersteuning te begrijpen met een positieve gedachte.

Heel de dag heb ik gelopen met een mede-pelgrim, waarmee ik alleen met gebarentaal kon communiceren omdat hij alleen Baskisch sprak. Heel de dag heeft hij lopen te neuriën te zingen en met de regelmaat konden wij wel samen zingen, weliswaar met verschillende teksten maar het klonk goed.

Om half zeven aangelopen de sleutel in de brievenbus van de plaatselijke bar gedeponeerd en onder het opkomen van de zon richting Noord-Westen (Valladolid). Afwisselend zand- grind en asfaltweg kwam ons letterlijk voor de voeten. Een strak blauwe hemel, dan weer bossen met immens grote dennen dan weer uitgestrekte graanvelden en maar een keer een dorp, na ruim 16 km waar ook het eerste kopje koffie genuttigd werd om de doodeenvoudige reden dat een mogelijkheid niet eerder geboden werd. De laatste 10 km waren qua natuurschoon bijzonder mooi. Niet alleen het weidse landschap maar ook de paden met links en rechts de zogenaamde klaprozen waren een ware verademing en verbloemde de steeds weer op- en neergaande landschap.

Uiteindelijk zijn wij gestopt na 26 km in de plaats Puente Duero, bij de plaatselijke Albergue, alwaar wij weer de enigste Pelgrims zijn.

Morgen verder, wordt vervolgd…………………..