Vandaag hebben wij grotendeels in de schaduw kunnen lopen om de doodeenvoudige reden dat er steeds meer grote bomen zijn. Wij ervoeren het als een geschenk omdat de temperatuur, ook vandaag, weer behoorlijk opliep.

Ook hebben wij genoten van de prachtige vergezichten in en over de bergen welke sinds vandaag nadrukkelijker aanwezig zijn. Eveneens is te zien dat wij tegen de grens van Galicië zijn aangekomen, niet alleen de huizen met hun bekende balkonnetjes, maar ook is te zien dat alles duidelijker groener wordt. Waar men van mag concluderen dat hier meer regen valt. Alhoewel wij sinds wij in Spanje zijn nog geen druppel gehad hebben zelfs nagenoeg geen bewolking.

De eerste week hadden wij enkele zogenaamde bergetappes, daarna 4 weken hoofdzakelijk heuvels en vandaag is het daadwerkelijke klimwerk begonnen en zal tot Santiago zo blijven. Met de eeuwige sneeuw binnen het gezichtsveld tussen de groene bergen. De brem was gedeeltelijk of helemaal uitgebloeid zo was onze veronderstelling maar hier troffen wij hem aan in volle bloei, planten tot wel meer dan 5 meter hoog! Hele oppervlaktes worden hiermee opgesierd.

De looppaden omhoog zijn meestal grote stapstenen over holle wegen die ook fungeren als rivier wanneer het regent en in natte periode. Er is een behoorlijke durf en conditie voor verreist om met een zekere  regelmaat naar boven te klauteren. De windmolens waren vandaag weer in grote getalen te bewonderen op de talrijke hoge bergtoppen.

Vandaag hebben wij als absoluut hoogtepunt de Padornelo, met zijn 1318 meter, beklommen en morgen krijgen wij nog de top van de Portela de la Canda (1268 meter) voor de kiezen. Volgens de boeken zouden wij nog 231,3 km moeten lopen om het einddoel “Santiago de Compostela” te bereiken. Wij gaan ervoor en vinden op mindere momenten moraal in de geweldige reacties welke wij mogen lezen op deze site.