Uitgerust en vroeg (half zes) vanuit Benavante vertrokken met als achterliggende gedachte voor de grote hitte 31 km te hebben afgelegt en in Santa Croya de Tera te zijn. Wat ook gelukt is, om precies 13.00 uur stapte wij bij casa Anita binnen en bleken de eerste Pelgrims te zijn. Wij hadden verwacht dat het er drukker zou zijn omdat de camino “Via de La Plata” vanaf hier samen loopt.

Gisterenavond hebben wij de eerste twee Spaanse, (vader en zoon) lopende pelgrims ontmoet die eveneens de Sureste aan het lopen waren, weliswaar waren ze pas in Toledo gestart maar toch, op het scheiden van de markt wel een leuke ervaring. Vanaf het begin was het een geheel andere omgeving vandaag, dan wij de laatste weken gewend waren. Productie bossen, hoofdzakelijk populieren, wisselden regelmatig met open dorre grasvlakte met steeneiken. De wegen bestonden hoofdzakelijk uit grove kiezel en slingerde zich door het landschap. Door deze andere wegenstructuur was het lopen minder eentonig. Ik zou het lieflijker willen noemen.

Door heel midden Spanje hebben wij geen wild gezien, behalve konijnen die zitten er genoeg. Vandaag kwam hier verandering in en hebben wij de eerste reeën waargenomen evenals roofvogels. De route camino “Sureste” (wat Zuid-West betekend in het Spaans) heeft een heel opmerkelijk aspect. Wij lopen al 5 weken onze eigen schaduw na, nooit tegen de zon in altijd er vanaf. Temeer bijzonder omdat wij nog nooit zonder de zon in de rug hebben gelopen. Het gevolg is dat zowel de nek als de achterkant van onze benen opvallend bruin aan het worden zijn.

Onze Alberge is een particuliere onderneming waar het goed toeven is. Er is plaats voor 40 pelgrims, kost €10,- p/p, voortreffelijke wasgelegenheid, kan de was laten doen en men kan er menu del dia bestellen, morgenvroeg krijgen wij een lunchpakket mee, dus aan de geweldige service ligt het niet.

Volgens de routebeschrijving zou het na vandaag nog 331,7 km zijn, we zullen nog een keer echt omhoog moeten en als toetje volgt dan Galicië met haar grimmig (wel mooi) landschap. Ook al zijn wij al weken onderweg, wij zien er naar uit!

Mogelijk waren het de kilometers er gisteren de oorzaak van dat wij spontaan het eerste Hostal bespraken en de Alberge (nauwelijks 100 meter verder) negeerden. Een bewijs dat een etappe van meer dan 40 km een behoorlijke aanslag is voor
geest en ledematen.

Vrijwel iedere avond hebben wij onze vaste patronen. Henk tekent (schetst) een markant punt of gebouw in de dan verblijvende plaats en ik tik het verslag van de dag voor de site.

Steeds meer ben ik er van overtuigd dat lopen vele malen veiliger is dan fietsen. Met fietsen moet men altijd geconcentreerd zijn zeker op minder begaanbare wegen, en ook bij afdalingen blijft het met aanzienlijkere grotere snelheden gevaarlijker dan wandelen bovendien wordt men op de fiets veel meer met andere verkeersdeelnemers geconfronteerd. Men kan uren moeten wandelen voordat men iemand ziet zodat gevaarlijke situaties bij lopen nihil zijn. Met lopen beleef je de omgeving meer en zie je meer details.

De verwachting van vandaag is niet helemaal uitgekomen. Ook vandaag hebben wij weer de gehele dag tussen de korenvelden gelopen, met uiteindelijk enkele kilometers door het industriegebied van Beavente alvorens wij deze mooie stad bereikte.
Onze Alberge is vandaag een voormalig stationsgebouw aan de rand van de stad. Op afstand hebben wij vandaag de bergen waar wij morgen aan moeten beginnen al mogen aanschouwen. Met in het achterhoofd dat Santiago op minder dan 350 km ligt geeft dat in ieder geval “ons” moraal.

Vandaag was het de laatste dag met uitgestrekte vlaktes en de uitgestrekte korenvelden. Morgen gaan wij weer de bergen in en is weer een heel andere beleving zo verwachten wij.

Mede omdat wij verwachte dat het relatief vrij vlak zou zijn hadden wij gisteren in principe al besloten vandaag 42 km te lopen alvorens een bed te zoeken. Wel leek het ons raadzaam om halverwege een uitgebreide stop te maken om nieuwe krachten op te doen voor de tweede 20 km. Om half drie liepen wij de plaats Villalpando binnen en schoven wij meteen aan om een Menu del Dia te verorberen in het eerste het beste Hostal. Wij hebben daarna ook meteen maar een kamer besproken zodat onze nacht eveneens gewaarborcht zou zijn de komende nacht.

Als afwisseling vandaag, een groot bosgebied waar wij doorkwamen, nadat wij de eerste 20 km alleen maar ongemaaide graanvelden gezien hadden afgewisseld met grote percelen zonnebloemen, variërend van 10 tot 40 cm groot, was het genieten van het nieuwe beeld dat bossen heet. Ellenlange leem en grindwegen werden ingewisseld tegen grove grind en rooie lusgrond waarover wij liepen. Over het algemeen dennen bossen met sporadisch enkele steeneiken was het beeld.

Op de vraag van Tars betreft mijn wandelstok, deze zit al 600 km, in twee delen vastgemaakt aan de rugzak en heb ik de hele dag in mijn vizier, weliswaar in de schaduw, want wij lopen iedere dag onze schaduw achterna, overigens een heel bijzondere gebeurtenis. Want wie loopt er 1000 km en ziet al die tijd zijn eigen schaduw? Kortom, mijn dierbare, ingekerfd in de wandelstok heb ik ondanks ik hem niet in de hand heb de gehele dag in beeld!

Waarom niet over Portugal, de Camino Portugues Northe ? Na enige informatie te hebben gekregen zijn wij daarvan afgestapt omdat hier moeilijk (ker) slaapgelegenheid gevonden zou kunnen worden bovendien zou dit gedeelte extra zwaar zijn ook vanwege de hitte (tijd van het jaar) af geraden.

Na 800 km camino Sureste geen enkele pelgrim te hebben ontmoet behalve een fietser en drie pelgrims van de camino Levante waren wij daar een beetje huiverig voor. Nu schuiven wij in bij de camino Sanabres (Via de La Plata) waar wij ongetwijfeld meerdere pelgrims gaan treffen met ingang van a.s. zondag.

Morgen naar Benavente en overmorgen de ontmoetingen met de Pelgrims die vanaf Sevilla komen. Wij kijken er nu al naar uit.

Het Pelgrims automatischme sluipt er na 30 dagen in, zo moeten wij constateren. Niets mis mee, totaal geen zorgen over een volgende overnachtingsplaats en de ervaring dat iedere Spanjaard zijn onbeperkte diensten aanbied gaan wij zo langzamerhand als normaal beschouwen evenals de prachtige dorpen en steden met de Plaza’s Mayor’s en gezellige terrassen.

Ook de absolute eenzaamheid als pelgrim op de camino zijn wij inmiddels aan gewend. Al zal dat na Benavente, wanneer de camino over gaat op de Sanabres (Via de La Plata) wel drukker dus anders worden. Op de laatste 330 km zullen wij echt niet de enige zijn. Maar na de eenzaamheid van afgelopen weken is dat waarschijnlijk een aangenaam vooruitzicht, zo denken wij. Kort samen gevat, ook hier zien wij naar uit.

De onderlinge verstandhouding is na een kleine maand nog steeds goed. Een aspect wat belangrijk is voor het slagen van “een camino samen lopen”.

Wel zijn er wel degelijk verschillen tussen ons is wel gebleken, met name het lopen. Henk heeft een voorkeur aan asfalt en loopt dan aanmerkelijk makkelijker als ik, zowel vlak als bergop (waarschijnlijk een gevolg van de grote staat van dienst uit zijn marathon verleden) maar in grof terrein bergop blijkt dat ik makkelijker uit de voeten kan evenals bij klauteren over rotspartijen. Dus mogen wij concluderen dat er een evenwicht is bij het lopen. Zorgen over mijn knie worden minder evenals de blaren van Henk van de eerste week mogen wij als verleden tijd beschouwen.

De te maken afstanden, zo is gebleken, mag bij de huidige temperaturen niet meer dan 30 km bedragen om de doodeenvoudige reden dat het na 13.00 uur te warm wordt om te lopen.

Met veel vertrouwen zien wij de laatste kleine 400 km tegenmoed. Tot zo ver onze derde evaluatie.

Vandaag zou het hoofdzakelijk parallel aan de autobaan richting Benavente gaan met de mogelijkheid om doormiddel van een extra lusje van 3 km deze even te ontwijken. En dat hebben wij dan ook gedaan, en zijn wij beloond met mooie vergezichten hoofdzakelijk over graanvelden. Geen enkel perceel was al gemaaid waarschijnlijk omdat wij behoorlijk hoog zitten heeft de rijpheid van de gewassen een achterstand in vergelijking met eerdere ervaringen. Wat interessant was vandaag, de arme (vrijwel uitgestorven) dorpen waar wij doorkwamen. Verpaupering en verwaarlozing vielen ons het meeste op niet alleen het straatbeeld maar ook de historische bebouwingen en kerken stonden bol van achterstallig onderhoud. Ons inziens is het met deze constatering een kwestie van tijd en gaat er heel veel schoons verloren.

Een ander aspect welk ons al weken opvalt is dat rondom de grotere dorpen en steden tientallen ha volledig bouwrijp gemaakt zijn inclusief trottoirs en straatmeubulair zelfs de nutsaansluitingen zijn voor iedere kavel doormiddel van een centrale kast voorzien.

De inmiddels dagelijkse (vaste) rituelen : – 5 uur loopt de wekker af. Wassen, pakken, ontbijt over het algemeen bestaande uit 1 liter melk (eventueel met müsli) homp brood met beleg en tussen kwart voor zes en zes uur op pad. Meestal is het eerste uur (de stad uit of door) een kwestie van goed opletten. Nadat wij buiten de bebouwde kom zijn gaat het vrij makkelijk om de weg te vinden.
De eerste 2 a 3 uur worden er meters gemaakt zodat wij, nadat de zon zich heeft gemeld een tandje terug kunnen schakelen tijdens de door ons geplande tocht.

Rond de middag melden wij ons bij de lokale politie of toeristisch informatorisch bureau die ons haarfijn uitlegt waar wij zouden kunnen overnachten.

Op dit moment hebben wij een Alberge in Mota del Marqués waarin vier bedden staan. Twee zullen er onbeslapen blijven, de andere twee, daarvan gaan wij proberen de broodnodige rust te vergaren om morgen weer fit verder te gaan.

Wij hadden ons voorbereidt op een vrij eentonige dag. Uiteindelijk werd het een mooie dag met op het eind een super onderkomen in een onvoorstelbaar mooie Alberge in de stad Tordesillas.

Weer was het moeilijk om in het donker de stad uit, op de camino, te komen zo bleek ook vanochtend. Even stonden wij op het spreekwoordelijke verkeerde been maar, ondanks het vroege tijdstip, stopt er dan altijd spontaan een Spanjaard die zijn diensten aanbied en je met raad en daad bijstaat, een absoluut gegeven wat onze camino zo bijzonder maakt.

Ondanks dat wij vandaag weer in de nabijheid van de autobaan liepen was er voldoende om van te genieten. Het ene moment liepen wij door de bekende graanvelden en op het andere moment door wijngaarden met de indruk dat er kwaliteitswijnen uit gemaakt werden. Met name de plaats Rueda troffen wij de ene na de andere wijnverkoper aan, maar ook coöperaties en wijnverwerkingsbedrijven
waren er meerdere. Een mooie afwisseling waren de percelen bossen en stukken braakliggend terrein wat bestond uit dor gras met allerlij soorten cactussen afgewisseld met frisse klaprozen.

In de plaats Tordesillas, wat onze eindbestemming was, werden wij op meerdere fronten aangenaam verrast. Eerst door een vriendelijke, goed Engels sprekende dame, op het toeristenbureau, ook de Alberge was van een ongekend niveau. Het is een nieuw onderkomen voor pelgrims met alle faciliteiten die men zich wensen kan zoals 10 goede (geen stapel) bedden, nieuwe moderne keuken, wasmachine televisie enz. een luxe die nauwelijks bij een pelgrim past (zou je zeggen).

De stad op zichzelf is ook zeer de moeite waard, zoals wij de gehele route al hebben mogen ervaren met prachtige pleinen, straten en overige bezienswaardigheden.

Een heerlijke Menu del Peligrino bestaande uit een heerlijke verse salade, bief met friet, ijs na met onbeperkt water en wijn voor €9,- p/p. Heeft ons weer in het herstellingsproces gebracht om morgen onze volgende etappe te gaan maken.

Vannacht goed geslapen in een chauffeurshostel. Voordeel hiervan is : dat je s’morgens koffie kunt krijgen voordat je aanstapt. Twee kleine dorpjes zouden wij vandaag passeren voordat het geplande halteplaats bereikt zou worden. De hele dag hebben wij over een licht geaccidenteerde grindwegen gelopen met zover het oog reiken kon granen en nog eens granen. Opmerkelijk van een goeie kwaliteit. Minder was de autoweg die de gehele dag vrijwel parallel naast onze camino liep.

Eenmaal in Medina del Campo, onze eindbestemming van vandaag,werden wij verwelkomd door een Carmaliet pater die ons ieder een eigen kamer aanbood inclusief badkamer, in een Seminarie hartje stad.

Weer een stad met vele schoonheden zoals pleinen en Eglesia’s, maar ook een prachtig gerestaureerd kasteel en diverse musea. Ook vele bars en Restaurants in gezellige Spaanse steegjes kenmerkt een gezellige stad. Wij hebben een heerlijk menu del dia (€ 10,-) genomen in Restaurant “GLORIA”.

Zo meteen Siësta en vanavond nog het gebruikelijke avondwandelingetje om soepel te blijven in de spiertjes.

Vannacht sliep er bij ons in de prachtige dorpsalberge van Gotarrendura, een derde persoon die zichzelf de Fisherman uit Barcelona noemde. Een man van nauwelijks 1,60 m groot van pakweg 50 kg. Grote rugzak, inclusief tent, mooie wandelstok en een gebreide Noorse muts op met een onbekommerde bewondering en respect voor J.Cruiff. Want zegt hij, Barcelona is Cruiff en Cruiff is Barcelona. Zijn beroep is visser en hij maakt een camino van 4 maanden (3000 km) uit dankbaarheid voor het overleven van een ongeluk op zee tijdens het vissen. Hij is aan zijn enkel onder water getrokken door een roofvis en is wonder boven wonder los geraakt en had het ongeluk overleeft.

Later op de avond kwam er nog een fietser uit Tsjechië binnen zodat de 4 bedden bezet waren en wij voor de eerste keer met medepelgrims overnacht hebben in 26 dagen. Wel moet opgemerkt worden dat deze de camino Levante deden.

Vandaag hebben wij weer een nieuwe ervaring opgedaan. Nadat de eerste 12,6 kilometer over voortreffelijke grindwegen, tussen de uitgestrekte akkers met voornamelijk koren gelopen hadden, hadden wij in een bar in Tinosillos ons eerste kop koffie van vandaag genuttigd. Na de pauze werden wij positief verrast met een slingerende weg van 18 km lang door een groot bosgebied van dennenbomen (grove den?) waarvan men hars tapte doormiddel van potten welke men onder aan de beschadigde bast, aan de zuidkant, bevestigd had. Met een trechter liep de hars dan in een potje. Wij hebben eveneens mogen constateren dat deze leeggemaakt werden. Een heel bijzonder schouwspel. Wij vragen ons alleen af waar men hars voor nodig heeft of waarvoor dat gebruikt wordt.

Tenslotte zijn wij gestopt in de stad Arevalo wat opnieuw een mooie oude stad blijkt te zijn, vergeven van de oude gebouwen muren en kastelen. Vijf grote kerken (Eglesia’s) waarop overal de ooievaarsnesten rijk vertegenwoordigd blijken te zijn.

Morgen gaan wij richting Medina del Campo en daar zullen wij moeten beslissen, of door naar Benevante of naar Zamorra om van daaruit de Portugese Northe op te pikken, hier zijn wij nog niet uit, maar daar hebben wij nog een volle dag voor.

In de Alberge van Avila waar wij vannacht geslapen hebben troffen wij gisteren bij aankomst nog twee heel speciale gasten. Een kwam uit Brazilië en had de camino Del Northe gelopen en maakte een tussenstop (hij kwam met de bus uit Santiago) om de stad Avila te bekijken alvorens hij vanuit Madrid terug vloog naar Brazilië. De tweede speciale gast was een man die eveneens op het punt stond te vertrekken (men mag niet langer dan een nacht verblijven in een Alberge) getooid in een smetteloos wit habijt (met witte rugzak) en de Koran, van 10 cm dik in de hand. Tot op dit moment nog steeds onduidelijk voor ons. Zeker is dat ze beide gisterenmiddag zijn vertrokken.

De Duitser met de fiets die wij al eerder in Toledo getroffen hadden kwam ook binnenwaaien. Hij was even rechtsaf gedraaid en Madrid bezocht, de oorzaak dat wij hem ingehaald hebben.

Nadat wij de geweldige stad Avila verlaten hadden liepen wij al spoedig over grindpaden langs tientallen ha wild grasland met daartussen de grillige grote granietblokken. Om precies zeven uur kwam de zon tevoorschijn zodat zowel het lopen als het uitzicht langs de akkers, met de inmiddels talrijke Keltische muurtjes als bijzonder aangenaam ervaren werd. Na enige tijd waren het toch weer de vele graanvelden die het beeld beheersten het grootse landschap met rijke gewassen, welke nog een paar weken moeten rijpen voordat geoogst kan worden. Uiteindelijk zijn wij aangekomen in Gotarrendura een dorp met 110 inwoners, met een prachtige Alberge en een bar waar wij behandeld en bediend zijn met een heerlijk menu del dia, zelfs ons ontbijt voor morgen is hierdoor verzorgd.

In de Alberge zijn alle faciliteiten aanwezig waarvan men ook gratis gebruik van kan maken zoals complete keuken maar ook van een wasmachine en droger.

Kort samen gevat wij hebben het geweldig getroffen met de camino met alles er op en eraan. Tijd voor siësta en morgen zien wij wel weer.

Voor dag en dauw het dorp uit en omhoog. Al snel nadat wij de stad uitwaren werden het smalle bergpaden ofwel veepaden (van koeien en schapen), soms steil soms grillig maar om te doen omdat het vroeg was en de zon nog geen parten speelde.

Het was wel genieten van de uitzonderlijke natuur mede omdat wij voor negen uur geen levend wezen hadden gezien, buiten de koeien en een paar zwerfjongeren, waarop Henk het niet gemind heeft. Het is dan ook een aardigheid om te zien hoe hij hierop reageerde, steeds omkijkend de berm zoeken of in de dekking lopen bij mij.

Verrast waren wij toen wij na 3 uur klimmen plotseling op de top van de Puerto de El Boqueron van 1315 meter hoog stonden. Nog meer vertast waren wij dat nauwelijks 1 km verder de stad Avila in beeld kwam ondanks het nog zeker 15 km lopen was over de asfalt.
 

Heuvels met granietkeien met daartussen enkel dor gras en ander onkruid met hier en daar een koppel vleeskoeien inclusief kalveren welke er overigens goed uitzagen. Maar dat moet kunnen als iedere koe enkele tientallen ha tot haar beschikking heeft.

Ongeveer 4 km voor Avila kwamen langs een mijn die grondstoffen delfde uit de heuvels echter wij weten niet welk product het betreft, alleen dat het een mega bedrijvigheid was.

Van verre zagen wij de hoogst gelegen stad (vroegere hoofdstad van Spanje), tegen een heuvel liggen. Eveneens is het de best ommuurde stad van Europa die valt onder de wereldctuurfonds van Unesco. Wij hebben vanmiddag uitgebreid de stad bezocht en zijn zeer ingenomen van alle schoonheid welke zich daar bevind, de Plaza’s de verschillende kerken met als hoogtepunt de prachtige kathedraal met ongekende schatten en relikwieën die voor het publiek in o.a. een kolossaal museum te zien zijn. Ook hebben wij een wandeling gemaakt over de prachtige hoge gerestaureerde stadsmuur (verdedigingswal) van 2,5 km. Joep ge hed gelijk!! Geweldige stad!!

Morgen verder maar nu naar beneden, hoe dat gaat zien wij morgen wel weer.