Na de inspanningen van gisteren en de ongekende hoge temperaturen leek het ons verstandig voor lijf en ledematen om vandaag een rustdag in te lassen. Toledo is hiervoor een geweldige stad, geheel ommuurt boven op een berg gebouwd, een ongekend mooie Kathedraal (de mooiste die ik ooit gezien heb), de Mezquita del Cristo de la Luz, Moseo Sefardi, Synagoge de Santa Maria la Blanca en dan zijn overige bebouwingen. Vroeger was het de hoofdstad van Spanje dat kun je aan alles zien.

Gisteren toen wij aankwamen keken wij zo op de stad wat al enorm indruk maakte. De Rio Tajo (Taag) slingerde als een soort beveiligheidsgracht door een diepe kloof om de stad heen. Via de Alcantara-Brug, welke afgesloten kan worden doormiddel van een grote poort kan men de stad binnen gaan.

Wel heel toeristisch! Een drukte van jawelste tot 11 uur lopen vele groepen met plaatselijke gidsen druk gebarend en pratend door de smalle straatjes en de talloze pleinen. Na die tijd is het alsof iedereen van de aardbol is verdwenen, daar is ongetwijfeld de hitte debet aan. Iedereen zoekt het bij de airco of gaat siësta houden.

Vanmorgen hebben wij eerst uitgeslapen tot half acht en daarna zijn wij de stad ingaan voor een Alberge te zoeken de komende nacht. Gisteren hadden wij het eerste hostel genomen dat op ons pad kwam. Het eerste Hotel dat wij tegen kwamen was qua prijs te gortig 230,- euro voor de goedkoopste tweepersoons kamer. Uiteindelijk ging er 50 euro af omdat wij pelgrims waren. Nog nooit hebben wij zoveel per km verdiend door een paar km verder te gaan.

Toen wij langs de Kathedraal kwamen hebben wij deze ook bezocht inclusief de mis. Het is werkelijk niet voor te stellen welk een rijkdom er in zo’n gebouw aanwezig is aan oudheid, goud en antiek. Achter het hoofdaltaar coulissen van 40 meter hoog en 20 meter breed voornamelijk uit goud en beelden vervaardigd, tijdens de mis heb je de gelegenheid om al dat moois te bewonderen.

De Alberge, midden in de stad hebben wij nu betrokken. Een Duitse Pelgrim op de fiets, die de camino Levante en tegengestelde richting rijd, hebben wij hier getroffen. Verder nog een paar Spanjaarden, op de fiets, waarvan onduidelijk is waarmee deze bezig zijn.

Het indrukwekkende museum Alcazar hebben wij eveneens bezocht. Verder de stad verwonderend doorgeslenterd met haar opvallende smalle steegjes, hoogteverschillen en de speciale bouwwerken. Opvallend was ook het straatwerk van zwerfkeien en natuursteentjes.
Gelukkig geven de voorspellingen aan dat de temperatuur morgen gaat zakken zodat het weer mogelijk is om de etappe van 26 km bij de horens te nemen.

Ondanks dat wij 5 à 6 liter vocht per dag innemen en goed eten hebben wij beide de indruk dat ons gewicht afneemt. Maar eveneens hebben wij de overtuiging dat wij, wat voeding betreft, de zaak onder controle hebben. Onze open ingecalculeerde einddatum kan geen onnodige druk geven zodat wij verantwoord verder gaan.

Morgen het volgende verslag !

Vandaag zou een lange dag worden dat wisten wij. Maar dat wij in Toledo (noodgedwongen) zouden eindigen hadden wij nooit verwacht. Maar een slaapplaats konden wij eerder niet gevonden krijgen vandaar.

Omdat het weer zo warm zou worden hadden wij de wekker op 4 uur gezet het eerste uur ging immers door de stad en in Spanje zijn de dorpen en steden goed verlicht zodat verkeerd lopen nihil zou zijn. De start verliep dan ook voorspoedig en toen de zon verscheen hadden wij 10 km gelopen. Koffie ging mis omdat de koffiebars op zaterdag maar sporadisch open zijn. Wel misten wij een pijl waardoor wij 2 uur tijd verspeelde. Eigenwijsheid werd genadeloos afgestraft. Omdat wij weigerde terug te gaan en te kiezen om op gevoel binnendoor te steken door olijfgaarden liepen wij ons vast en moesten wij uiteindelijk weer een uur (4 km) over dezelfde weg terug. En dan te bedenken in de hitte van ver boven de 30 graden.

Wel hebben wij vandaag genoten van het landschap met zijn vele maaiklare graanvelden afgewisseld met enorme hoeveelheden olijfbomen. Maar ook de lava bergen en grote keien op de meest gekke plaatsen maakte een aparte indruk in het overigens dorre landschap.Opvallend was ook vandaag weer de vriendelijke en behulpzame opstelling van de Spanjaarden, iedereen wil je van dienst zijn bieden je drinken aan en willen je zelfs met de auto van dienst zijn.

12,5 uur zijn wij vandaag onderweg geweest (inclusief pauzes) wat duidelijk te veel van het goede is zeker met deze weersomstandigheden. De sfeer onderling is goed. Wij hebben dezelfde snelheid hebben regelmatig goede gesprekken en kunnen ook uren honderd meter uit elkaar lopen en genieten dan ieder op zijn eigen manier.

Opvallend is dat wij richting de 500 km gaan en op het hele traject 3 mede pelgrims hebben gezien 2 fietsers en een te voet. Over stil en rustig gesproken !

Morgen gaat de rem er even op misschien wordt het wel een rustdag en gaan wij de mooie stad Toledo met al haar schoonheden uitgebreid bekijken, vanavond dus niet daarvoor zijn wij beide te total los.

Toen wij om half negen onze eerste kop koffie kochten in Villanueva de Bogas was de helft van de vandaag te lopen afstand afgelegd. Direct toen wij dat dorp uitliepen richting Mora (een stad even buiten de route omdat het te onzeker was een eventuele slaapplaats te vinden) veranderde de omgeving volledig. Als eerste slingerde wij door een prachtig ongerept natuurgebied, waar wij buitengewone flora en fauna aantroffen en wij zelfs de eerste reeën hadden waargenomen. Langs een nagenoeg droge rivier met o.a. een eeuwenoude brug maakte de tocht zelfs sprookjesachtig ondanks de hitte.

Ook de heuvels worden nu al behoorlijke bergen waar de olijfgaarden nu de overhand hebben met tientallen zoniet honderdtallen hectaren. De erg goed begaanbare (witte)-grindwegen slingeren daar tussendoor wat niet zo geestdodend is zoals de laatste dagen. Huizen en boerderijen zijn er in deze streek, 40 km voor Toledo, beduidend meer als de afgelopen dagen. Toen konden wij 20 à 30 km in de rondte wegkijken zonder ook maar een bouwwerk te zien uitgezonderd een enkele arme holbewoner.

Na een twintigtal km kwamen wij op onze weg een boer op een trekker tegen die plotseling 200 meter voor ons stopte en een aantal meters terug uit ging rijden. Toen wij korterbij kwamen probeerde hij met woord en gebaar ons iets uit te leggen wat wij niet begrepen. Maar al snel kwam er duidelijkheid, hij was nl. gestopt om een slang dood te rijden en probeerde ons dat te vertellen. De slang was wel 1,5 lang en zijn kop was geplet door het grote traktor achterwiel. Wij weten niet of deze gevaarlijk was maar aan de reactie van de voer te merken wel.

De hitte schijnt onverminderd door te gaan. 36 km zijn wij verwijderd van Toledo en uit onze informatie blijkt dat wij van te voren geen bed meer zullen treffen dus mogelijk worden er door ons noodgedwongen (morgen) records gebroken.
Maar dat zien wij morgen dan wel weer.

Om 8 uur hadden wij er 13,5 km opzitten deels afgelegd in het donker en deels onder een opkomende zon die vrijspel had door een geheel onbewolkte hemel conform voorspelling.

Was het gisteren nog vrij vlak, vandaag veranderde dat en doken er aan de horizon rondom, de bergen op. Ook geteelde gewassen veranderde vandaag van uitgestrekte wijngaarden via graanvelden naar steeds meer olijfgaarden waarvoor de grond hier schijnbaar beter geschikt schijnt te zijn vandaar.

Onderweg zijn wij enkele keren de ondergrondse “Silos” (huizen) van de meest arme bewoners van de streek La Mancha, waarvan er nog 1700 onder de grond wonen tegengekomen. Bijna niet voor te stellen in een wereld waarin wij vertoeven, in huizen met alles erop en eraan. Om maar niet te spreken over de luxe en het conform waarover wij dagelijks beschikken.

Wij zijn blij met de reactie’s van de vele volgers op onze site op onze (eenzame) camino waar wij tot nu toe een Pegrim (uit Strassbourg Frankrijk) hebben getroffen te voet en 2 fietsers. Nog minder als wij verwacht hadden op de door ons uitgezochte camino Del de Sureste. Wij hebben vandaag een Hostal betrokken om eens in een echt bed te kunnen slapen en orde op zaken te kunnen stellen betreft het wassen van onze kledij. Henk heeft vanaf dag een te kampen met diverse blaren op zijn voeten maar heeft de zaak onder controle door zichzelf goed te verzorgen. Ik ben daar gelukkig tot nu toe van gevrijwaard gebleven.

Na aankomst in onze overnachtingplaats is het vrijwel dagelijks hetzelfde ritueel, eerst douchen, wasje doen, eten (meestal een menu del dia van 7 à 10 euro, hierna siësta van ongeveer een uur en daarna de stad of dorp te bezoeken met een ontspannende wandeling. Achtereenvolgens de boodschappen voor daags erna en vroeg naar bed.
Want s’morgens tegen half vijf is het de wekker die ons weer tot de orde roept voor weer een nieuwe etappe.

Morgen verder en overmorgen de lange etappe naar Toledo omdat het onmogelijk anders kan. Verder kunnen wij melden dat wij ondanks de extreme hitte de zaak refelijk onder controle hebben. Deels door goede timing betreft tijden van lopen en deels door voldoende en op tijd vocht in te nemen.

We hadden vooraf verwacht dat er twee mogelijke zorgpunten zouden opdoemen op onze geplande camino Del Sureste, namelijk de overnachtingsplaats(en) en de warmte (zeker in de zomer).

Betreft de slaapmogelijkheden dat valt ons reuze mee, overal waar wij ons melden op gemeentehuis of lokale politie wordt er alles aan gedaan om een slaap mogelijkheid te bieden.

Vandaag slapen wij voor de zesde maal in een sporthal. Wij krijgen de sleutel en mogen achtereenvolgens van alle beschikbare faciliteiten (kosteloos) gebruik maken. De sleutel leggen wij s’morgens op de afgesproken plaats en vertrekken iedere keer met een goed gevoel voor de volgende etappe.

De warmte is een ander verhaal. Om half zes vanmorgen was al te voelen dat het warm zou worden. Om half acht stond de grote goudgele bol vol glorie te schijnen over de enorme grote wijngaarden, aan een strak blauwe lucht die door geen enkel wolkje werd verstoort.

Rond de middag wassen temperatuur tot boven de 30 graden gestegen. En dat bedoelen wij met extreem. Wij zitten nog 100 km van Toledo af dus het zal ons benieuwen of en hoe wij de komende dagen hier mee om zullen kunnen gaan.
Duidelijk is voor 10 uur s’morgens meters maken, met als gegeven dat het pas om half zeven licht is, maar tegelijkertijd weten wij dat er nog etappes komen van bijna 40 km. Wanneer men dan 4,5 km p/u loopt is altijd nog 9,5 uur onderweg.

Morgen zijn wij weer een ervaring rijker en natuurlijk rapporteren wij ons gevecht tegen de extreme hitte in ons verslag.

Het weer was de laatste twee dagen minder omdat de zon niet door het wolkendek kwam en er een behoorlijke straffe wind stond over de hoogvlakte van La Mancha. Gisterenmiddag sloeg het weer om en steeg de temperatuur tot boven de 30 graden in de schaduw.
En vandaag zou het eveneens weer heet worden zodat onze wekker vanmorgen al om half vijf afliep.

Toen het na een klein uurtje lopen, over asfalt, licht werd werden wij geconfronteerd met een opvallend vlak landschap waarop alleen grote graanvelden en wijngaarden te zien waren met heel af en toe een boom in de verte

Toen wij na 9,5 km de asfalt verlieten en verder over goed begaanbare grindwegen liepen werd het landschap ook heuvelachtiger, ook kregen de wijngaarden verreweg de overhand wat een veel aantrekkelijker vergezicht gaf.

Wij zijn uiteindelijk om half twaalf bij het eerstvolgende dorp El Toboso gestopt en aangebeld bij het klooster “Las Trinitarias” (drievuldigheid) een heerlijk fris bed en een overheerlijk middagmaal (aardappelen salade, kippenpoot,met groente, friet en koffie) werd ons daar aangeboden. Een aparte gebeurtenis want alles werd door een non van amper 30 jaar jong, door de tralies aangereikt, waarna wij siësta gehouden hebben in een koele slaapkamer van een groot klooster waarvan de muren minimaal een meter dik zijn.

Het tweede gedeelte van de route liep voor een groot deel over de route “Don Quichote” en morgen loopt ook “Camino de Levante” over hetzelfde te lopen pad, wij verwachten na dik 300 km de eerste wandelende (2 fietsers hebben wij al eerder ontmoet) pelgrim te ontmoeten.

Het is nu half zeven en de temperatuur is 35 graden in de schaduw. Werkelijk bijna niet te doen. Het enige antwoord om verder te trekken is vroeg vertrekken en meters maken voor de middag.

Dus morgen in het donker vertrekken met het risico een gele pijl te missen maar we hebben geen keus om de doodeenvoudige reden “Te warm” en onverantwoord om overdag grote afstanden af te leggen.

Vandaag moesten wij kiezen 18 of 44 km lopen. aan het tracé ligt het niet, want dat was perfect, maar om nu de 44 al te liezen leek ons geen goede optie. Met andere woorden niet verstandig gezien de voorgeschiedenis.

Het was vandaag wel genieten van de wandeling. Glooiend landschap met bijna overal druivenvelden. Grote (witte) boerderijen en opvallend verzorgde akkers. Geen auto’s geen mensen alleen heel af en toe een boer die zijn land aan het bewerken was met de tractor.

Vanmorgen om half zeven aangelopen nadat wij koffie in de plaatselijke bar gedronken hadden. Om elf uur kwamen wij aan in Las Mesas en hebben wij ons direct gemeld bij het gemeentehuis waarna wij weer onderdak kregen in de plaatselijke sporthal. Onbegrijpelijk dat iedere stad(je) zo’n accommodatie heeft. Overal krijgen wij kussens en hebben wij douche en wasruimte met het modernste sanitair. De beheerder haalt ons op of brengt ons weg en overal wordt een plekje aangewezen waar wij de sleutel ‘s morgens neer moeten leggen bij vertrek.

Morgen 26 km op de planning en gaan wij proberen in het plaatselijke klooster een bed te bemachtigen voor een nacht. De voorspellingen zijn 33 graden in de schaduw dus taak om vroeg te vertrekken

Voor de vijfde keer achter elkaar slapen wij in een Alberge (herberg) ditmaal weer in een prachtige gemeentelijke sporthal waarvan wij gebruik maken. Omdat ons niet duidelijk was hoe het weer vandaag zou zijn hadden wij gekozen voor een vroege start. De etappe van vandaag was immers 27 km en bij extreme hitte kan dat behoorlijk pittig zijn.

Half zes trokken wij de deur van de sporthal dicht nadat wij provisorisch ontbeten hadden. De laatste müsli met melk en een homp stokbrood met tonijn. Kwart over zes is het pas licht zodat Henk met zijn koplamp op, de eerste drie kwartier voorop als een mijnwerker over de Spaanse hoogvlakte stapte. Het landschap vertoonde eenzelfde beeld als gisteren met hoofdzakelijk landbouw waarbij granen de hoofdmoot vormde. Opvallend was dat wij na verloop van tijd langs enorme grote knoflookvelden kwamen en alleen de geur ervoeren wij als bijzonder.

De laatste drie uur kwamen de druivenvelden steeds meer in de meerderheid wat een vriendelijker en verzorgender uitstraling gaf aan het mooie glooiende landschap. Het betrof hoofdzakelijk de Tempranillo druif en de streek heet “La Mancha” voor de kenners! Overigens bij de heerlijke Menu del Dia werd deze onbeperkt geserveerd. Een werkelijk feest!!

Ik kan mij voorstellen dat men zich afvraagt hoe wij te werk gaan bij het binnenkomen van een stad of dorp en achtereenvolgens onze vraag dan droppen om waar te kunnen overnachten droppen. Vandaag liepen wij het dorp binnen en bleek er volop leven op en langs de straat want een processie bleek als een soort volksfeest op het programma te staan, dus volk genoeg. Aan alles en iedereen was te merken dat men ingenomen was met ons bezoek als pelgrims met het gevolg dat men via via een jonge Politie ambtenaar die goed Engels sprak opriep om ons behulpzaam te zijn. Alles kwam toen in een stroomversnelling, de beheerder werd opgepiept deze begeleide ons naar de sporthal gaf de gebruikelijke instructies, zoals waar de matten lagen, welke toiletten te gebruiken ons credical voorzien van een stempel en tenslotte ons persoonlijk weggebracht naar een eetgelegenheid om daar een menu del dia te gebruiken.

Een zorg hebben wij nu nog mee af te rekenen n.l. hoe sprokkelen wij het ontbijt voor morgen bij elkaar inclusief drinken.

Dat horen jullie morgen ongetwijfeld!

Met de nodige spanning in Alicante op 31 mei gestart. Het is altijd afwachten hoe het avontuur in het begin loopt. De eerste tegenvaller was de oriëntatiefout door in het begin fout te lopen. De aangekondigde industrie terreinen in het eerste stuk viel enorm mee. Over het algemeen waren de eerste 7 dagen qua natuur- en landschap meer dan de moeite waard en was het genieten met volle teugen ook al waren de eerste 3 dagen erg zwaar met name het klimwerk en de canyens. Toen wij eenmaal op de hoogvlakte zaten was het nog al eens “blik op oneindig” over de kilometers lange rechte geestdodende grindwegen. Maar ook dat heeft zijn charme.

Slapen en eten vereist niet alleen tact maar zeker de gebrekkige Spaanse taal wordt als een handicap ervaren. Aan de bevolking ligt het zeker niet deze zijn behulpzaam en hebben respect voor de pelgrim zo is onze ervaring. Een slaapplaats is overal wel te krijgen mits wij in de bebouwde kom of stad komen. Met gebrekkig Spaans en veel gebarentaal gaat dat steeds beter lukken zo is onze ervaring na 10 dagen lopen.

Tegenslag hebben wij al de eerste (zware) dag moeten incasseren in de vorm van een knieblessure, gelukkig lijkt het tij gekeerd en stabiliseerd (o.a.vocht) het zich en proberen wij hier met zorg mee om te gaan zeker nu het echte klimwerk uitblijft op de zogeheten hoogvlakte. Henk heeft met een ander leerproces te maken gehad namelijk zijn zuinige lopen (ongetwijfeld een erfenis uit zijn marathon verleden) door te struikelen over obstakels (keien) de eerste dagen, in combinatie met vermoeidheid, tot twee keer toe gevallen, overigens zonder gevolgen.

De stemming is goed en wat betreft het tempo gaan wij mooi gelijk op. Genieten doen wij niet alleen van de natuur en het landschap maar zeker ook van de rijke cultuur en de prachtige dorpen en steden met en zonder ommuurde vestigingswallen wat overblijfselen zijn van de vele lange oorlogen die Spanje kent. En zeker de prachtige kathadraalen en kerken zijn allemaal de moeite waard om te bezoeken. Deze maken iedere keer weer indruk op ons en wij besluiten zo’n bezichtiging ook graag met het opstoken van een kaarsje wat de nodige voldoening geeft.

Morgen weer verder en over 10 dagen de volgende evaluatie.

Het weer om te lopen was goed. Alleen de slaapmogelijkheden waren zodanig dat wij de keuze moesten maken 20 of 47 km. Daarom waren wij gedwongen bij 20 km te stoppen.

Wij slapen vannacht in een hypermoderne sporthal in de plaats Mimaya. In het materialenhok heeft men een stapelbed geplaatst, voor pelgrims die een slaapplek zoeken, en verder mogen wij gebruik maken van de toiletten en douche. Gisterenavond hebben wij na 10 dagen lopen de tweede pelgrim getroffen. Een Fransman uit Nantes op de fiets.

De fietsende Spaanse pelgrim van gisteren vertrok juist, (evenals gisteren tegen de middag) toen wij om half elf aankwamen in Minaya. La Roda, de overnachtingsplaats van gisteren was prachtige stad met vele oude bezienswaardigheden zodat wij ons ook gisteren volop vermaakt hebben tijdens onze rondgang. Ook ben ik bij de kapper geweest om mijn baard en haar te laten knippen. Zo meteen gaan wij een Menu del Dia verorberen gevolgd door enkele inkopen te doen voor morgen.

Want morgen, wanneer de traditionele Belbroekendag gehouden wordt, en menigeen zich laaft aan spijs en drank, moeten wij verder over de Spaanse hoogvlakte.